School, Carnaval & Christoffel.

Beste lezers,

Het avontuur hier blijft zich verder ontwikkelen en tegelijkertijd doe ik dit ook. Het leven is bijna onbeschrijfelijk anders dan het leven dat ik thuis leidt. De mentaliteit op het eiland schreeuwt:'relax en doe niet te moeilijk'. Door deze mentaliteit is het ook zichtbaar dat het eiland zich absoluut niet heeft ontwikkeld tot haar volledige potentieel. Organisatorisch gezien is het eiland één grote wildernis. Projecten waaraan een begin wordt gemaakt, maar niet meer verder worden ontwikkeld (een flitspalen traject waarvan er nu vier over het gehele eiland zijn verdeeld in vijf jaar tijd, maar nooit hebben gefunctioneerd. Leraren die op een gegeven ogenblik zelfs ophouden met het proberen alle leerlingen te betrekken tijdens de lessen en de hoop bij een aantal leerlingen zichtbaar op hebben gegeven. Een gigantisch contrast tussen rijk en arm en tussen socialiteit en criminaliteit. Dit om een paar onderwerpen te illustreren van de manier waarop de organisatie is geregeld.

Maar de mensen op het eiland zijn vrolijk, spontaan, enthousiast, sociaal en ontzettend warm. Tijdens de lessen wordt er gelachen en hebben de meest docenten ook echt daadwerkelijk een fantastische relatie met de leerlingen. Je wordt overal bij betrokken als stagiair en de docenten geven ook aan dat ze dingen van jou kunnen leren. Je wordt hier gewaardeerd, een gevoel wat ik af en toe miste in Nederland. Mijn lessen verlopen tot nu toe goed en dit vaak met minimalistische middelen tot mijn beschikking. De leerlingen hebben erg vaak geen boeken, pen en/of schrift bij zich. Sommige leerlingen kunnen de les niet meer bijhouden door de taalbarrière en andere hebben moeite met de hitte in de lokalen. Als docent zijnde leer je hier flexibel en creatief te zijn, je moet eenmaal oplossingen verzinnen voor deze problemen. Tevens moet je hier ook op voorbereidt zijn en altijd een plan B ter beschikking hebben. Ik heb bijvoorbeeld tijdens één van mijn lessen de leerlingen een verhaal op laten schrijven over hun ervaringen tijdens de carnaval. Dit zorgde voor een verbondenheid met de klas, omdat de carnavalsperiode hier één van de belangrijkste periodes is. Vele leerlingen hadden tijdens deze les geen schrift en methodeboekje bij zich. Ik heb toen wat blaadjes tevoorschijn getoverd en deze opdracht verzonnen. Mijn begeleider moedigde mij hierbij ook aan. De verschillende verhalen wil ik aanleveren als bewijsmateriaal.

Voor het eerst in mijn leven heb ik de carnavals periode mee mogen maken op dit prachtige Caribische paradijs. De scholen waren hier al vroeg actief mee bezig en wij mochten hier ook deel van uit maken. Op de radio konden we in de ochtend op de hoogte blijven van de laatste nieuwtjes over dit grootse feest. We hoorden de verschillende Tumba's en wisten uiteindelijk ook welke geselecteerd was als nummer van het jaar 2014. De Tumba koning van dit jaar was een vroegere leerling van het St. Jozef college en kwam een live optreden geven. De sfeer zat er enorm goed in en iedereen deed gezellig en actief mee. Het feest werd afgesloten met de verscheidene prijzen die verschillende leerlingen dit jaar hadden gewonnen met sport en andere culturele verrichtingen. Ik ben vervolgens gaan informeren bij verschillende familieleden wat wij het beste zouden kunnen doen met Carnaval en ons werd geadviseerd naar de Heineken stand te gaan. Het bleek dat er verschillende plaatsen worden afgezet door verschillende bedrijven en dat de Heineken daar absoluut één van de toppers van was. We kregen een eigen Heineken shirt en toegangsbandjes voor drie dagen. Mijn familie heeft ons absoluut naar de beste stand verwezen. Elke dag had zijn eigen charmes en elke dag stond in het teken van gezelligheid en verbondenheid. Er was geen enkele vervelende situatie ontstaan, waar ik aangenaam verrast mee was. Carnaval hier is een tijd van vreugde en verbondenheid, maar helaas waren er echter ook een aantal personen die te zwaar beïnvloed waren door de alcohol en vervelend op de straten deden. Dit resulteerde in de dood van een 28 jarige man die een ruzie probeerde te stoppen.

De carnavals ervaring had ik nu volledig ervaren en ik was klaar voor mijn volgende ervaring. Mijn oom had een busje kunnen regelen en een gezelschap van zeven man om de Christoffel berg te beklimmen. Dit is met 379 meter de hoogste berg van Curaçao. Eenmaal aan de top te zijn gekomen scheen je Venezuela en Bonaire te kunnen zien en deze kans wilde ik niet missen. Het avontuur begon om 5:15. We vertrokken met de auto richting Julianadorp, de plaats waar mijn oom verbleef. Het busje stond netjes op tijd klaar en iedereen was klaar om de berg te trotseren. De nacht ervoor had ik ontzettend slecht geslapen en met zo'n twee uur nachtrust besloot ik mijn ogen even te laten rusten in de bus. Rond 7:00 kwamen we op onze bestemming aan. We betaalden voor de toegang en onze klim kon beginnen. Toen we ongeveer een kwart van de gehele weg hadden afgelegd haakte de eerste deelnemer al af. Ik had het volste vertrouwen in mijn conditie, maar na ongeveer vijf 2 liter flessen uitgezweet te hebben zette mijn moed zich toch om in onzekerheid. Ik besloot goed veel te drinken en gewoon door te zetten. Al stenen ontwijkende, rotsen beklimmende, en na heel wat geklauter kwamen we uiteindelijk aan op de top. Het was het volledig waard. Wat een prachtig eiland!